در دهه گذشته، مفهوم شهر هوشمند از یک ایده بلندپروازانه به یک ضرورت عملی برای شهرهای مدرن تبدیل شده است. با گسترش جمعیت شهری، تغییرات اقلیمی و رشد سریع فناوری، نیاز به مدیریت هوشمند و پایدار منابع شهری بیش از هر زمان دیگری احساس میشود.
اکنون در پایان سال ۲۰۲۵، شهرهای پیشرو جهان با استفاده از فناوریهایی مانند هوش مصنوعی، اینترنت اشیا، بلاکچین و انرژیهای تجدیدپذیر، گامهای بلندی در مسیر هوشمندسازی برداشتهاند.
در این مقاله با مفهوم شهر هوشمند، ویژگیها، مراحل هوشمندسازی و ترندهای مهمی که آینده شهرها را در سال ۲۰۲۶ رقم میزنند، آشنا میشویم.
هرچند اصطلاح «شهر هوشمند» در سالهای اخیر بیش از گذشته مطرح شده، اما ریشههای آن به دهه شصت میلادی بازمیگردد.
در آن زمان، شهرها برای نخستینبار از داده و تحلیلهای اجتماعی برای بهبود خدمات شهری استفاده کردند.
شهر هوشمند، شهری است که با بهکارگیری فناوریهای نوین، دادههای دقیق و ارتباط میان سیستمهای مختلف، به دنبال افزایش کارایی، رفاه شهروندان و پایداری محیطی است. این شهرها تلاش میکنند تا بین توسعه فناوری و کیفیت زندگی تعادل برقرار کنند.
در یک شهر هوشمند، ارتباط و همافزایی میان فناوریهاست که تفاوت را رقم میزند. از حسگرهای محیطی گرفته تا سیستمهای تصمیمیار مبتنی بر هوش مصنوعی، همه در یک شبکه دادهمحور با هم کار میکنند.
این فناوریها در کنار هم، زیربنای تصمیمگیری هوشمند را تشکیل میدهند؛ تصمیمهایی که میتوانند از مدیریت ترافیک تا مصرف انرژی را بهینه کنند.
فرآیند هوشمندسازی یک شهر بهصورت تدریجی انجام میشود و نیازمند هماهنگی میان بخشهای مختلف است:
در سالی که گذشت، شاهد تغییرات چشمگیری در جهتگیری شهرهای هوشمند بودیم. فناوریهای جدید نهتنها کارایی شهرها را افزایش دادند، بلکه شیوه تعامل شهروندان با محیط شهری را نیز متحول کردند.
با راهاندازی گسترده شبکههای 5G، ارتباط میان دستگاههای هوشمند سریعتر و پایدارتر شده است. این تحول امکان پایش لحظهای ترافیک، مدیریت مصرف انرژی و حتی کنترل آلودگی را فراهم کرده است.
هوش مصنوعی اکنون در قلب تصمیمگیریهای شهری قرار گرفته است. از تحلیل دادههای ترافیکی گرفته تا پیشبینی مصرف انرژی، الگوریتمهای هوشمند نقش حیاتی در بهینهسازی عملیات شهری ایفا میکنند.
شهرهای هوشمند در پایان ۲۰۲۵ بیش از گذشته به سمت انرژی خورشیدی و بادی رفتهاند. نصب پنلهای خورشیدی بر ساختمانها، ایستگاههای شارژ الکتریکی و سیستمهای ذخیرهسازی انرژی از ترندهای پایدار این سال بودند.
حرکت بهسوی بازیافت هوشمند، کاهش زباله و استفاده مجدد از منابع، بخش جداییناپذیر شهر هوشمند شده است. فناوریهای جدید، امکان رصد زباله از مبدأ تا بازیافت را فراهم کردهاند.
واقعیت افزوده (AR) در سال ۲۰۲۵ نقش پررنگی در طراحی شهری داشته است. این فناوری به شهروندان و برنامهریزان اجازه میدهد پروژههای عمرانی را قبل از اجرا مشاهده و اصلاح کنند.
توسعه خدمات دیجیتال و مبتنی بر داده از مهمترین شاخصهای شهرهای هوشمند است. در این شهرها، شهروندان از طریق اپلیکیشنها میتوانند پارکینگ پیدا کنند، مسیر بهینه سفر را ببینند یا بسته پستی خود را رهگیری کنند.
یکی از فناوریهایی که در سالهای اخیر توجه زیادی جلب کرده، لاکر هوشمند است. این سامانهها بهعنوان بخشی از زیرساخت پستی و لجستیکی شهر هوشمند عمل میکنند و نقش مهمی در کاهش ترافیک و آلایندههای زیستمحیطی دارند.
لاکرهای هوشمند با حذف نیاز به مراجعه حضوری به مراکز پستی، باعث صرفهجویی در زمان، کاهش مصرف سوخت و افزایش امنیت مرسولات میشوند. در ایران نیز شرکتهایی مانند جابار با توسعه شبکه لاکرهای هوشمند، سهم مؤثری در شکلدهی شهرهای هوشمند ایفا کردهاند.
این لاکرها نهتنها به شهروندان امکان تحویل و دریافت آسان مرسولات را میدهند، بلکه برای فروشگاههای آنلاین نیز بهصرفهتر و سریعتر هستند. چنین نوآوریهایی نشان میدهد که لجستیک هوشمند یکی از پایههای کلیدی شهرهای پایدار آینده خواهد بود.
اکنون که در آستانه ۲۰۲۶ قرار داریم، روندها نشان میدهند که شهر هوشمند دیگر صرفاً یک پروژه فناوری نیست؛ بلکه به چارچوبی برای زندگی شهری آینده تبدیل شده است. از حملونقل خودران گرفته تا مدیریت منابع مبتنی بر داده، شهرهای آینده بر پایه هوش، پایداری و عدالت اجتماعی بنا خواهند شد.
تمرکز سال ۲۰۲۶ احتمالاً بر کاهش شکاف دیجیتال و گسترش دسترسی برابر به فناوری است. در واقع، شهر هوشمند موفق، شهری است که همه شهروندان — فارغ از وضعیت اقتصادی — بتوانند از مزایای آن بهرهمند شوند.
شهر هوشمند نمادی از همزیستی فناوری، پایداری و رفاه انسانی است. تا پایان سال ۲۰۲۵، بسیاری از شهرها توانستهاند با تکیه بر نوآوری و دادهمحوری، گامهای موثری در مسیر دیجیتالی شدن بردارند. آینده، متعلق به شهرهایی است که از فناوری نه بهعنوان ابزار، بلکه بهعنوان فرهنگ مدیریت شهری استفاده میکنند.